عشق و دوست داشتن واقعی نسبت به کسی کار خود خداست و آدمی در آن نقشی ندارد به جز اینکه میتواند این راه را با زیبایی همیشگی بره یا زیبایی لحظه ای.عشق واقعی برای نزدیک شدن به خداست و ناخوآگاه تورو به طرف او میکشد.عشق واقعی هیچگاه از ذهن آدمی پاک نمیشود و هیچ چیز نمیتواند از قلبت جدایش کند.عشق واقعی با تمام بد رفتاری ها،سختی های جدایی از بین نمیرود و ایجاد تنفر و یا جبران ایجاد نمیکند.اگر طرفت را واقعا دوست داشته باشی اون رو آزاد میذاری و سعی میکنی جوری نشون بدی که او ذوست دارد،اگه دوست داره فراموشش کنی نشون میدی فراموش شدی و اگر...اما گاهی هم یادآوری میکنی که هنوز وجود داری.مثل ماهها پیش.دوست داشتن واقعی سن نمیشناسه فقط صبر میشناسه و زمان تا نشون بده واقعیه.بهت ثابت میکنه جز خدا امیدت به کسی نباشه.همین و همین.ثابت میکنه فقط دیدن باعث دلبستن و دوست داشتن نمیشه و ندیدن هم باعث فراموشی نمیشه.(نازی)

 

مهم مهم: دوست مهترم دو روزی هست مرخص شدن و امشب باهاش حرفیدم.اینقده خوب بود.کلی ذوق کردم.

 

دیوونه نوشت:یه دوستی دارم هفت سال بزرگتر از منه.امروز خلم کرد.هرچی اومدم به این بفهمونم به تو چه ربطی داره دیگه اون با کی میچته با کی نمیچته،با کی هست با کی نیست تو گوشش نرفت.خیر سرش هفت سال بزرگتره.هی میگه دوسش دارم ولی بعد میگه به خدا گفتم حقم رو از خودش بگیره.گفتم یا خدا،خوبه من این شخصیتا ندارم.اوف.اونم خوب میشه

نوشته شده در جمعه 89/7/16ساعت 9:8 عصر توسط نازی سکوت نظرات ( ) |